تایپ URL و فرآیند پس از آن

این پست توضیح می دهد چه اتفاقی می افتد وقتی که یک URL را در مرورگر خود تایپ می کنید و Enter را میزنید.(URL و فرآیند DNS)

ساختار URL

URL مخفف Uniform Resource Locator یک منبع یاب یکسان است. (تعیین محل منابع)

URL آدرس اینترنتی سایت است که به یک منبع آنلاین خاص اشاره دارد.

برای مقایسه این فرایند به یک آدرس برای یک خانه یا شغل فکر کنید.

مثلا تهران ،خیابان پاسداران ،ساختمان بهار این آدرس به ساختمان خاص در تهران اشاره دارد ،

در حالی که آدرس https://mail.google.com/gmail  به یک منبع آنلاین خاص یا URL  روی یک سرور اشاره دارد.

برای درک ساختار URL به تصویر زیر که به مسیر کلاس مجازی بیگ بلو باتن در تهران سرور ختم میشود توجه کنید:

 

پروتکل(protocol):

به طور کلی ، پروتکل مجموعه ای از استانداردها یا قوانینی است که همه طرفها با استفاده از آن در عمل موافقت کرده اند.

از نظر اینترنت ، پروتکل شبکه ، مجموعه ای از استانداردها است که نحوه ارتباط دو کامپیوتر با یکدیگر را از طریق شبکه تعیین می کند.

در مثال بالا ، بخش اول “https” به نوع پروتکل شبکه ای که توسط مرورگر وب شما برای برقراری ارتباط با سرور دیگر استفاده می شود ، اشاره دارد.

متداول ترین پروتکل های انتقال منابع آنلاین HTTP ، و HTTPS است.

وقتی از پروتکل ‘https استفاده می شود ، از SSL (رمزنگاری شده) استفاده می کند و پورت ۴۴۳ را روی سرور مورد نظر خود بررسی می کند.

لیستی از پروتکل های شبکه دیگر مانند FTP ، SSH ، بلوتوث و حتی پروتکل بیت کوین وجود دارد.

 

زیر دامنه ( Subdomain ):

یک زیر دامنه زیر مجموعه ای از یک نام دامنه است که بخشی ازین دامنه است.ساب دامنه همیشه قبل از نام دامنه می آید.

به طور کلی www.  قبل نام دامنه هم یک ساب دامین یا زیر دامنه است.

رایج ترین مورد استفاده برای یک subdomain ، سازماندهی یا تقسیم محتوای وب در بخش های مشخص یا پایگاه مشتری است.

 

نام دامنه (Domain name ):

نام دامنه نام وب سایت شما است.

در مثال بالا ، “tehranserver” آدرسی است که کاربران اینترنت می توانند به وب سایت شما دسترسی داشته باشند.

 

دامنه سطح بالا (Top Level Domain ):

در مثال بالا “com” دامنه سطح بالا است.

دامنه های سطح بالا در سیستم سلسله مراتبی نام دامنه اینترنت در بالاترین سطح قرار دارند.

متداول ترین TLD ها .com ، .net و .org هستند.

 

مسیر (Path ):

مسیر به پرونده یا فهرست موجود در وب سرور اشاره دارد.

هنگامی که به طور اشتباه URL را با مسیر اشتباه تایپ می کنید ،

یا کد وضعیت HTTP را از ۴۰۴ Resource Not Found یا ۳۰۱ Move دریافت می کنید.

مسیرها میتوانند طولانی و پیچیده تر از سایر بخش های دامنه باشند.

 

---

 

URL و فرآیند DNS

https://www.tehranserver.ir در مرورگر ما است و ما وارد ENTER شدیم.

حالا چه اتفاقی می افتد؟

بعد از فرایند DNS،  URL قابل خواندن انسان را از https://www.tehranserver.ir دریافت می کند

و آن را به شماره های قابل خواندن دستگاه به نام آدرس IP ترجمه می کند.

هنگامی که ENTER را روی صفحه کلید انتخاب کردید ، این مراحل اتفاق می افتد:

 

مراحل خواندن URL و فرآیند DNS

۱)

مرورگر ، سیستم عامل و روتر حافظه نهان خود را برای URL درخواستی بررسی می کنند.

۲)

اگر یافت نشد ، مرورگر به سیستم عامل از سرور Resolving Name برای آدرسهای IP که نمیداند پرس و جو کند.

اگر Resolver آدرس IP را در حافظه نداشته باشد ، Root Name Server را بررسی می کند.

۳)

اگر Root آدرس IP نداشته باشد ، آنگاه درخواست رفع اشکال را به سرورهایTop Level Domain یا TLD ارسال می کند.

در مثال تصویر بالا ، root درخواست درخواست حل را به سرورهای نام ir TLD ارسال می کند.

۴)

اگر سرورهای نام ir TLD آدرس IP نداشتند ، پس از آن درخواست حل کننده را به سرورهای نام google ارسال می کنند.

TLD های ir می دانند که درخواست حل کننده را به دلیل ثبت کننده به سرورهای معتبر اسم ارسال می کنند.

هنگامی که یک نام دامنه خریداری شد ، ثبت کننده سرورهای معتبر نام خریده شده را به روز می کند تا آدرس های IP خریداری شده را منعکس کند.

۵)

درخواست حل کننده اکنون در سرورهای معتبر نام است.

سرورهای معتبر نام به آدرس IP مرتبط با پرسشنامه رفع کننده https://www.tehranserver.ir می دهند.

۶)

سپس حل کننده آدرس IP را به سیستم عامل می دهد.

بعد از آن سیستم عامل IP را به مرورگر می دهد و اکنون مرورگر می داند که آدرس IP سرور را برای درخواست منابع آنلاین از چه طریق است.

۷)

در طی این مرحله ، حل کننده ، سیستم عامل و مرورگر حافظه نهان را ذخیره می کنند.

اگر بار دیگر یک آدرس اینترنتی پرسیده شود ، آدرس IP در حافظه یافت می شود و مجبور نیست دوباره فرایند جستجوی DNS را طی کند.

 

در صورتی که IP داشته باشیم در آنصورت شماره های قابل خواندن دستگاه همراه با URL قابل خواندن را داریم.

اکنون مرورگر شما درخواستی را به سرور Google ارسال می کند.

جالب است بدانید تمام این فرایند کمتر از یک ثانیه طول می کشد!