انواع مجازی سازی سرور مجازی

در مقاله قبل تعریفی از مجازی سازی سرور و مزایای ان گفتیم ؛در ادامه همراه تهران سرور باشید تا با انواع مجازی سازی اشنا شوید.

در واقع سه نوع مجازی سازی سرور وجود دارد.

برای ایجاد سرورهای مجازی سه روش وجود دارد:

•  مجازی سازی کامل
•  مجازی سازی para
•  مجازی سازی در سطح سیستم عامل.

همه آنها چند ویژگی مشترک دارند. سرور فیزیکی میزبان نامیده می شود.

سرورهای مجازی مهمان نامیده می شوند. سرورهای مجازی مانند ماشین های فیزیکی رفتار می کنند.

هر سیستم از یک رویکرد متفاوت برای تخصیص منابع سرور فیزیکی به نیازهای سرور مجازی استفاده می کند.

مجازی سازی کامل

مجازی سازی کامل از نوع خاصی از نرم افزار به نام hypervisor استفاده می کند.

hypervisor به طور مستقیم با CPU سرور فیزیکی و فضای دیسک تعامل دارد. این به عنوان یک بستر برای سیستم عامل های سرورهای مجازی است

Hypervisor هر سرور مجازی کاملاً مستقل بوده و از سایر سرورهای مجازی که در دستگاه فیزیکی در حال کار هستند جدا میباشد.

هر سرور میهمان بر روی سیستم عامل خود اجرا می شود – حتی می توانید یک مهمان در Linux و دیگری در ویندوز اجرا کنید.

hypervisor منابع سرور فیزیکی را کنترل می کند.

همانطور که سرورهای مجازی برنامه های کاربردی را اجرا می کنند ،

hypervisor منابع را از دستگاه فیزیکی به سرور مجازی مناسب منتقل می کند.

Hypervisors نیازهای پردازشی خاص خود را دارد ،

به این معنی که سرور فیزیکی برای اجرای برنامه Hypervisor باید مقداری قدرت و منابع پردازشی را برای خود ذخیره کند.

این می تواند بر عملکرد کلی سرور تأثیر بگذارد و برنامه ها را کند بکند.

مجازی ساز Para-virtualization

رویکرد Para-virtualization کمی متفاوت است. برخلاف تکنیک کامل مجازی سازی ، سرورهای مهمان در یک سیستم پارا-مجازی سازی از یکدیگر آگاهی دارند.

یک نماینده پیش مجازی سازی برای پردازش لازم برای مدیریت سیستم عامل های مهمان احتیاج ندارد ،

زیرا هر سیستم عامل از خواسته هایی که سایر سیستم عامل ها روی سرور فیزیکی می گذارند آگاه است.

کل سیستم با هم به عنوان یک واحد منسجم کار می کند.

مجازی سازی در سطح سیستم عامل

یک رویکرد مجازی سازی در سطح سیستم عامل به هیچ وجه از یک متخصص نظارت استفاده نمی کند.

در عوض ، قابلیت مجازی سازی بخشی از سیستم عامل میزبان است ، که تمام عملکردهای یک فوق تخصص کاملاً مجازی را انجام می دهد.

بزرگترین محدودیت این رویکرد این است که همه سرورهای مهمان باید همان سیستم عامل را اجرا کنند. هر سرور مجازی از بقیه سرورها مستقل است ،

اما شما نمی توانید سیستم عامل ها را بین آنها مخلوط و مطابقت دهید.

از آنجا که همه سیستم عامل های مهمان باید یکسان باشند ، به ان یک محیط همگن گفته می شود.

کدام روش بهتر است؟

این تا حد زیادی به نیاز مدیر شبکه بستگی دارد. اگر سرورهای فیزیکی سرور همه روی یک سیستم عامل مشابه اجرا شوند ،

ممکن است یک رویکرد در سطح OS بهترین عملکرد را داشته باشد. سیستم های سطح سیستم عامل نسبت به سایر روش ها سریعتر و کارآمدتر هستند.

از طرف دیگر ، اگر سرپرست؛ سرورهای مختلفی را روی چندین سیستم عامل مختلف اجرا کند ، پارا-مجازی سازی ممکن است انتخاب بهتری باشد.

یکی از اشکالات بالقوه سیستم های Para-مجازی سازی پشتیبانی است – این تکنیک نسبتاً جدید است

و فقط تعداد معدودی از شرکتها نرم افزار para-virtualization را ارائه می دهند. شرکت های بیشتری از مجازی سازی کامل پشتیبانی می کنند ،

اما علاقه به پارا مجازی سازی رو به افزایش است و ممکن است به موقع مجازی سازی را جایگزین کند.

برای مشاوره رایگان قبل از خرید سرور مجازی با ما در ارتباط باشید.

کاربرد مجازی سازی

لازم به ذکر میباشد که مجازی سازی فقط مختص به سرور مجازی نبوده و شما میتوانید در موارد دیگری نیز ازاین عمل بهره ببرید مانند:

مجازی سازی دسکتاپ

مجازی سازی برنامه ها

مجازی سازی شبکه

مجازی سازی دخیره سازها

و…